جراحی از دوران باستان وجود داشته است. در مصر باستان و هند، روشهایی مانند جراحی مغز و ترمیم زخمها انجام میشد. در قرون وسطی، جراحی به دلیل عدم وجود بیهوشی و ابزارهای مناسب، خطرات زیادی داشت. اما با کشف ضد عفونیکنندهها و بیهوشی در قرن نوزدهم، این حوزه دچار تحول بزرگی شد.
۱. جراحی باز: شامل بریدن و باز کردن قسمتهای مختلف بدن برای درمان بیماری یا آسیب.
۲. جراحی لاپاراسکوپی: شامل استفاده از ابزارهای کوچک و دوربین برای انجام جراحی بدون برشهای بزرگ.
3. جراحی رباتیک: با استفاده از سیستمهای کامپیوتری و بازوهای رباتیک، دقت جراحان افزایش یافته است.
4. جراحی پلاستیک و ترمیمی: برای بازسازی یا بهبود ظاهر اندامها به کار میرود.
5. جراحی قلب و عروق: شامل عملهای مهمی مانند بایپس قلب، آنژیوپلاستی و پیوند قلب.
جراحی با لیزر برای کاهش خونریزی و تسریع بهبود.
تکنولوژی چاپ سهبعدی برای تولید اندامهای مصنوعی.
هوش مصنوعی در تشخیص و برنامهریزی جراحی.
پزشکی در تمدنهای باستانی مانند مصر، بینالنهرین، یونان و چین ریشه دارد. بقراط، که به عنوان “پدر پزشکی” شناخته میشود، اصول اخلاقی و علمی این رشته را پایهگذاری کرد. در قرون وسطی، پزشکی با مشکلات زیادی روبهرو بود، اما در عصر رنسانس و بعد از کشف میکروبشناسی توسط لویی پاستور، پیشرفتهای قابلتوجهی حاصل شد.
۱. پزشکی عمومی: پزشکان عمومی بیماریهای شایع را تشخیص داده و در صورت لزوم بیمار را به متخصص ارجاع میدهند.
۲. پزشکی داخلی: بررسی و درمان بیماریهای مزمن مانند دیابت و فشار خون بالا.
3. پزشکی کودکان: رسیدگی به بیماریها و مشکلات رشد کودکان.
4. روانپزشکی: مطالعه و درمان بیماریهای روانی مانند افسردگی و اضطراب.
5. پزشکی اورژانس: مدیریت شرایط بحرانی مانند سکته، تصادفات و حملات قلبی.
ژندرمانی: امکان اصلاح ژنهای معیوب و درمان بیماریهای ژنتیکی.
پزشکی شخصیسازیشده: درمانهای اختصاصی بر اساس اطلاعات ژنتیکی هر فرد.
نانوتکنولوژی پزشکی: استفاده از نانوذرات برای تشخیص و درمان بهتر بیماریها.